Truus Omta: een leven lang leren, leiden en verbinden07/10/2025
Op een regenachtige septemberdag in Harderwijk schuift Truus Omta (76) aan in een voormalige bank, tegenwoordig een lichte brasserie met hoge ramen waar de regen zacht langs naar beneden druipt. Haar nieuwe woning is nog volop in verbouwing. “De timmerlieden zijn net weg, maar er is nog genoeg om op te pakken,” merkt ze luchtig op. Het typeert haar: vitaal, levenslustig en krachtig, met een open blik naar de toekomst.
Door Joost Franse
Van laboratorium naar modebranche
Haar loopbaan begon bij het Nederlands Instituut voor Zuivelonderzoek, waar ze onderzoek deed naar eiwitisolatie. Al snel zocht Omta verbreding: bijles geven, interviews afnemen en boekhoudkundige werkzaamheden. Uiteindelijk vond ze haar weg naar de modebranche, waar ze pionierde met de opkomst van automatisering. Bij Schirm Mode en later bij Complease en COSAM hielp ze ondernemers om met software beter grip te krijgen op inkoop, budgettering en voorraadbeheer. Ze werd een verbinder tussen praktijk en technologie, een rol die haar op het lijf geschreven was.
Onderwijs als rode draad
In de jaren negentig richtte Omta zich volledig op onderwijs. Bij TMO Detex in Doorn, tegenwoordig bekend als TMO Fashion Business School, ontwikkelde ze opleidingen voor de modebranche en als directeur van de European Fashion Business School gaf ze leiding aan een groeiende instelling. Naast haar werk nam ze zitting in adviescommissies van VNO-NCW, MKB-Nederland en de Onderwijsraad. Haar doel: de stem van het particuliere onderwijs laten doorklinken in een veld dat vaak werd gedomineerd door het bekostigde hoger onderwijs.
Bestuurlijke rol bij de NVAO
Een nieuwe fase begon in 2017, toen Omta toetrad tot het Algemeen Bestuur van de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO). De stapels documenten maakten in eerste instantie indruk, maar al snel waardeerde ze de deskundigheid en betrokkenheid van haar medebestuurders.
Onder haar betrokkenheid professionaliseerde de NVAO verder. Procedures werden strakker, automatisering zorgde voor transparantie en efficiëntie, en instellingen konden beter uit de voeten met het systeem. Voor Omta was dit een grote stap vooruit: professionalisering betekende niet alleen regels, maar vooral meer toegankelijkheid en ondersteuning.
Tegelijkertijd kende de NVAO lastige dossiers, zoals de beoordeling van nieuwe opleidingen. Deze trajecten maakten duidelijk hoe groot de verantwoordelijkheid is bij het bewaken van kwaliteit. Voor Omta was accreditatie nooit een vaststaand systeem, maar een levend geheel dat meebeweegt met samenleving en politiek. De waarde van een diploma moest vooropstaan, erkend en gewaardeerd door het bedrijfsleven.
Kritische blik en toekomstvisie
Omta pleitte voor nauwere samenwerking met het werkveld en zag kansen in microcredentials en flexibilisering, mits ingebed in een groter geheel. Onderwijs mocht volgens haar niet uiteenvallen in losse fragmenten zonder visie. De rol van de NVAO moest volgens haar dubbel zijn: toetsend én begeleidend. Streng waar nodig, maar ook met oog voor de menselijke maat, door instellingen in gesprek en met empathie te benaderen.
Maatschappelijke betrokkenheid
Haar maatschappelijke inzet liep altijd parallel aan haar loopbaan. Ze was voorzitter van de Stichting Peuterspeelzalen Ermelo, begeleidde fusies en professionaliseringstrajecten, zat in de ledenraad van Rabobank Randmeren en was bestuurslid van de Krediet Coöperatie Veluwe, die starters in de regio financieel en inhoudelijk ondersteunde. Daarnaast maakte ze deel uit van klachten- en geschillencommissies in de zorg en het onderwijs.
Ook na haar pensionering bleef ze actief. Als taalcoach helpt ze nieuwkomers grip krijgen op de Nederlandse taal en cultuur. In het Stadsmuseum Harderwijk leidt ze bezoekers langs tentoonstellingen. En in een literatuurclub verdiept ze zich in moderne literatuur. Via haar kleinkinderen volgt ze nauwgezet wat er speelt in het mbo, en deelt ze waar nodig adviezen en inzichten.
Dankbaarheid en energie
Terugkijkend op haar periode bij de NVAO noemt Omta de professionalisering en de collegiale samenwerking als hoogtepunten. Het lezen van rapporten en het wegen van dossiers vond ze intensief, maar waardevol. Wat ze vooral koestert, zijn de gesprekken en ontmoetingen die het werk betekenis gaven.
Truus Omta belichaamt de houding van een leven lang leren. Nieuwsgierig, kritisch en toekomstgericht blijft ze in verbinding met onderwijs, maatschappij en mensen. Voor haar is leren geen verplichting, maar een levenshouding: altijd in ontwikkeling, altijd met de blik vooruit.